آگاهی، نگرش و توانمندی پژوهشی دانش آموختگان دوره دکتری حرفه‏ای پزشکی و دندان پزشکی دانشگاه علوم پزشکی همدان

مقدمه: دانش آموختگان دوره دکترای عمومی پزشکی باید حداقلی از توانمندی پژوهشی را در دوره تحصیل خود کسب نمایند. بدین منظور برنامه های متعددی مثل ارائه واحد درسی آمار و روش تحقیق، کارگاه روش تحقیق در سیستم های بهداشتی و پایان نامه تحقیقاتی برای آنان ارائه می گردد. هدف این تحقیق تعیین آگاهی، نگرش و توانمندی پژوهشی دانش آموختگان دوره دکتری عمومی پزشکی و دندان پزشکی دانشگاه علوم پزشکی همدان در سال 1382 بوده است. روش ها: در یک مطالعه توصیفی، 60 نفر از پزشکان و دندان پزشکان که کمتر از دو سال دانش آموخته شده بودند بطور تصادفی انتخاب و از آنان خواسته شد که هر کدام پرسشنامه های روا و پایای آگاهی و نگرش را تکمیل و یک پروپوزال آماده نموده و تحویل دهند. داده ها با نرم افزار spss و با محاسبه شاخص های مرکزی و پراکندگی و توزیع فراوانی و با آزمون t تجزیه و تحلیل گردید. نتایج: میانگین و انحراف معیار نمره آگاهی 72/2±5/12 (از 22 نمره)، میانگین نمره نگرش 49/6±25/55 (از 80 نمره) بود. میانگین نمره توانمندی نیز 27/7±15 (از 34 نمره) تعیین گردید. در مجموع 5/27 درصد از پزشکان دارای آگاهی اندک از تحقیق بودند در حالی که تنها 3 درصد آنها نگرش منفی نسبت به تحقیق داشتند. شرکت قبلی در کارگاه روش تحقیق با توانمندی پژوهشی رابطه معنی دار آماری نداشت. نتیجه گیری: آگاهی اکثریت پزشکان و دندان پزشکان از تحقیق در سطح متوسط پایین ولی قابل قبول بود. از نظر توانمندی پژوهشی، اکثر پزشکان و دندان پزشکان دارای توانمندی پایین اما در سطح قابل قبول پژوهشی بودند. نگرش اکثریت پزشکان نسبت به تحقیق مثبت بود. در مجموع میزان توانمندی پژوهشی پزشکان از وضعیت مطلوب فاصله دارد.